Najprawdopodobniej ze względu na sezon grzewczy guawy zaczęły tracić pojedyncze dolne liście. Na szczęście nie dużo. Co gorsze pojawił się na nich mączlik szklarniowy. To również mogło być przyczyną tracenia liści. Spryskałam więc roślinę specyfikiem, który mi doradzono jako dobry w walce z mączlikiem i szkodnik czasowo zniknął. Pojawił się po około miesiącu na nowych liściach, tych które nie zostały spryskane. Powtórzyłam operacje i go nie ma.
– Guawa największa przestała się mieścić w oknie, więc przycięłam jej stożek wzrostu w nadziei, że się rozkrzewi.
– Guawa średnia (teraz najmniejsza) miała małą doniczkę i prawdopodobnie z tego powodu przestała ładnie i szybko rosnąć. Przesądziłam ją do większej i zobaczymy co będzie później
– Najmniejsza została przesadzona 2 miesiące temu i od tego czasu pięknie się rozrosła, ma też znacznie większe liście niż wcześniej. Zdjęcia z 21.09.11
Owoc był żółto-pomarańczowy, bardzo lekki, jakby pusty. Skórka łatwo się uginała. W środku znajdowała się lekko kwaśna galaretka z małymi czarnymi pestkami. Po oczyszczeniu kilkanaście pestek wysiałam do gotowej mieszanki na podłoże zawierającej torf.
Passiflora (męczennica jadalna lub marakuja) jest szybko rosnącym pnączem, potrzebuje więc podpory do wspinania się. Może osiągać do 15m długości. Posiada duże ozdobne kwiaty, po raz pierwszy kwitnie po 1-3 latach. Roślina pochodzi z górskich terenów Meksyku i Ameryki południowej.
Uprawa Powinna być uprawiana w słońcu, w lecie może przebywać na dworze. Im większa ekspozycja na słońce, tym częściej należy zraszać roślinę. Wiosną i w lecie należy roślinę nawozić raz na 2 tygodnie. Starsze rośliny można nawozić rzadziej, ale w okresie kwitnienia lepiej dostarczać nawóz tak jak młodym sadzonkom co 2 tygodnie. W tym czasie trzeba też roślinę obficie podlewać, ale nie należy dopuszczać do pozostawania wody w podstawce. Może to spowodować gnicie korzeni. Podłoże powinno zawierać dużo organicznej materii i mieć lekko kwaśny odczyn. W celu zakwaszenia na wierzch ziemi możemy położyć warstwę kory.
W zimie roślina przechodzi okres spoczynku. Dlatego też w połowie sierpnia ograniczamy nawożenie i podlewanie, od października przestajemy nawozić. Marakuja powinna zimować w miejscu jasnym i chłodnym. W tym czasie podlewamy roślinę bardzo oszczędnie. Pod koniec okresu spoczynku, w lutym, warto przycinać roślinę nad 4-8 oczkiem, aby wypuściła nowe pędy. W tym samym czasie ją przesadzamy, raz na 2-3lata.
Pędy wypuszczają wąsy. Wąsy nie powinny oplatać pędów, ponieważ osłabia to roślinę.
Rozmnażanie z pestki Owoce marakuji są bardzo lekkie. W galaretowatym orzeźwiającym miąższu znajdują się liczne nasionka. Nasiona dokładnie myjemy w ciepłej wodzie z resztek miąższu i osuszamy. Wysiewamy po kilka do ziemi torfowej i przykrywamy cienką około 0,5cm warstwą podłoża. Pozostawiamy w ciepłym (20-23°C) miejscu. Po 2-3 tygodniach powinny pojawić się kiełki. Sadzonkę przestawiamy w dobrze oświetlone miejsce i obficie podlewamy. Marakuja dość szybko wykształca korzenie i wtedy najlepiej przesadzić ją do bogatej w materię organiczną ziemi. Dość szybko należy też podeprzeć roślinkę palikiem.
W porównaniu do zdjęcia sprzed kilku miesięcy awokado niewiele urosło. Wygląda zdrowo i dorodnie. Niestety zaczyna się sezon grzewczy. Mam nadzieję, że dobrze przetrwa zimę.
Sposób hodowli opisałam na stornie o awokado właściwym.
Owoce czerwonego awokado czasem można spotkać w naszych sklepach. Wyglądają podobnie jak awokado właściwe, ale mają ciemną brązową skórkę, która jest bardziej chropowata niż w awokado właściwym.
W grudniu wysiałam nasiona do ziemi – mieszanki kwiatowej z torfem.
Czas kiełkowania był dość długi, po około czterech miesiącach pojawiły się siewki.
W kwietniu z liścieni powstały małe roślinki i od tego momentu zaczęły szybko rosnąć. Wymagały częstego podlewania. Stoją w dobrze nasłonecznionym miejscu na parapecie od strony wschodniej. Światło bezpośrednie im nie przeszkadza.
